سربازی که 28 سال مخفی شد
<شوییچی یوکویی> سربازی بود که در سال 1941 به ارتش امپراطوری ژاپن احضار و کمی پس از آن به <گوام> منتقل شد. در سال 1944 وقتی نیروهای آمریکایی جزیره گوام را تسخیر کردند، یوکویی از ترس کشته شدن به جنگل رفت و در آن جا پنهان شد. روز 24 ژانویه سال 1972 یوکویی توسط دو تن از ساکنان آن محل در یکی از نواحی دوردست <گوام> پیدا شد. در مدت 28 سال در یک غار زیرزمینی که خودش آن را کنده بود مخفی مانده بود و با وجود اینکه مدتها پس از پایان جنگ جهانی دوم اعلامیه آن را در نزدیکی غار خود پیدا کرده بود ولی باز هم می‌‌ترسید از مخفیگاهش بیرون بیاید. او پس از بازگشت به ژاپن در حالیکه تپانچه زنگ‌زده خود را به کمرش بسته بود گفت: <واقعا عجیب است که من پس از این همه سال زنده از جنگل بیرون آمده‌ام.>

خـزنده انســان‌نمــا 
<دیوید ایکه> قبلا یک فوتبالیست حرفه‌ای بود و در شبکه تلویزیونی بی‌‌بی‌‌سی برنامه ورزشی اجرا می‌‌کرد و البته سخنگوی ملی حزب سبز بریتانیا نیز بود. او از سال 1990 تمام هم و غم خود را بر روی یک تحقیق گذاشت. تحقیقی که خود <ایکه> نام آن را <تحقیق تمام وقت بر روی خزندگان، کسانی که یا چیزهایی که بر دنیا حکومت می‌‌کنند> گذاشته است.او همیشه فقط لباس‌های فیروزه‌ای رنگ می‌‌پوشد و معتقد است دنیا به دست یک گروه اسرارآمیز به نام <الیت‌ها> اداره می‌‌شود. به گفته او <الیت‌ها> گونه‌ای از خزندگان انسان‌نما هستند که در زمان‌های باستان به عنوان < انجمن برادران بابیلونی> معروف بودند و در عصر حاضر <جورج دبلیوبوش> ، <ملکه الیزابت دوم> و <کریس کریستوفرسون> از اعضای آن هستند. او می‌‌گوید: نسل‌های فعلی این خزندگان به کودک‌آزاری و شیطان‌پرستی می‌‌پردازند. او نویسنده پانزده کتاب است و نظرات و عقاید خود را در این کتاب‌ها به تفصیل توضیح داده است. <ایکه> در سال 1999 پس از یک سخنرانی پنج ساعته در دانشگاه تورنتو مورد تشویق و ستایش شدید دانشجویان آن دانشگاه قرار گرفت.

مـردی کـه رسمـا مـرده بــود 
<لعل بیهاری> متولد سال 1961 یک کشاورز از منطقه <اوتارپرادش> هندوستان است. او ظاهرا یک انسان معمولی است ولی یک تفاوت عمده با دیگران دارد و آن اینکه <بیهاری> از سال 1976 تا 1994 یعنی مدت هجده سال از نظر دولت مرده بود. او انجمن <مرتیک سنگ> یا <انجمن مردگان> را در <اوتار پرادش> تاسیس کرد و مدت هجده سال با نظام بروکراسی دولت هند جنگید تا بالاخره در سال 1994 میلادی توانست ثابت کند هنوز زنده است.در سال 1974 وقتی <لعل بیهاری> تصمیم گرفت از بانک وام بگیرد، تازه فهمید که از نظر دولت مرده است.
عموی بیهاری به یکی از کارمندان دولتی رشوه داده بود تا نام او را در میان مردگان بنویسد و بدین ترتیب می‌‌خواست ملک و املاک بیهاری را تصاحب کند. مدتی بعد بیهاری دریافت که او تنها کسی نیست که این وضعیت را دارد و حداقل صد نفر دیگر مثل او مرده قلمداد می‌شدند. همان وقت بود که تصمیم گرفت انجمن <مرتیک ‌سنگ> را تاسیس کند.
او و بسیاری از اعضای این انجمن در خطر کشته‌شدن بودند زیرا خویشاوندانشان به‌خاطر دارایی‌هایشان نمی‌خواستند آنها زنده بمانند. بیهاری بالاخره توانست به حق خود برسد ولی هم‌اکنون این انجمن بیش از بیست‌هزار عضو دارد که همگی هندی هستند آنها توانسته‌اند هویت چهار نفر از این بیست‌هزار نفر را اثبات کنند. بیهاری در سال 2004 کاندیدای انتخابات پارلمان <لعل گنگ> شد.

او همـه‌چیـزمی خورد 
<میشل لوتیتو> متولد پانزده ژوئن سال 1950 یک مرد فرانسوی است. لوتیتو که در شهر <گرین ویل> به دنیا آمده است به خاطر خوردن اشیای غیرقابل هضم مشهور شده و در کشور خود با لقب<موسیو مانگتو> به معنای <آقای همه‌چیزخوار> معروف می‌‌باشد. او برای مردم برنامه اجرا می‌‌کند و در برابر چشمان حیرت زده آنها همه نوع فلز، شیشه، پلاستیک و چیزهایی از این قبیل را می‌‌خورد. او تاکنون چندین دوچرخه و تلویزیون را در کنار اشیای کوچک‌تر خورده است. لوتیتو ابتدا اجزای این وسایل را از هم جدا می‌‌کند و سپس آنها را تکه‌تکه و به راحتی قورت می‌‌دهد.
لوتیتو خوردن وسایل غیرمعمول را از کودکی آغاز کرده بود و از سال 1966 یعنی از شانزده سالگی تا کنون برای مردم برنامه اجرا می‌‌کند. لوتیتو تاکنون به‌خاطر این رژیم غذایی عجیب خود احساس بیماری نکرده و حتی پس از خوردن مواد مسمومیت‌‌زا هم مریض نشده است. او در هنگام اجرای برنامه به طور متوسط روزی یک کیلوگرم وسایل غیرقابل هضم می‌‌خورد و قبل از صرف این غذای غیرمتعارف مقداری روغن معدنی تناول می‌‌نماید. در طول خوردن آنها نیز مقداری زیادی آب می‌‌نوشد. به نظر می‌‌رسد که ضخامت دیواره معده و روده‌های لوتیتو دو برابر یا حتی چند برابر مردم عادی است و اسیدهای معده‌اش آنقدر قوی هستند که می‌‌توانند غذاهای فلزی او را هضم کنند

صد و چهل سال عمر 
<یوشیرو ناکاماتسو> که روز بیست و ششم ژوئن سال 1928 به دنیا آمده یک پزشک می‌‌باشد. او همچنین یک مخترع ژاپنی است که ادعا می‌‌کند رکورد بیشترین تعداد اختراعات را در دنیا شکسته است و بیش از سه هزار اختراع از خود بر جای گذاشته که از جمله معروف‌ترین آنها <دیسک‌ فلاپی> و کفش‌های فنری <پیون پیون> می‌‌باشند.
او در طول مدت سی‌و چهار سال از تمام وعده‌های غذایی که خورده است عکس‌برداری کرده و تمامی آنها را جزء جزء تجزیه و تحلیل نموده و خواص و مضرات تک‌تک آنها را برشمرده است. هدف اصلی ناکاماتسو از این کار عجیب که صبر و حوصله بسیاری را می‌‌طلبد علاوه بر رکوردشکنی این است که بتواند با در نظرگرفتن خاصیت‌های مختلف غذاها، بیش از صد و چهل سال عمر کند.

او سه دهه نخوابید
<تای نگوک> شصت ساله که در محله خود به نام <های> معروف است، می‌گوید: از سال 1973 پس از یک تب شدید دیگر نتوانسته بخوابد و در طول بیش از 11700 شب بی‌خوابی گوسفندهای بیشماری را شمرده ولی تاثیری در این اختلال ایجاد نشده است. او می‌گوید: <نمی‌دانم این بی‌خوابی بر روی سلامتی‌ام تاثیر گذاشته است یا خیر ولی هنوز هم مثل دیگران سالم هستم و می‌توانم مزرعه‌ام را اداره کنم.>
یکی از همسایگان نگوک برای اثبات سلامتی او می‌گوید: <او می‌تواند پنج کیلوگرم کود را چهار کیلومتر با خود حمل کند و به خانه برگرداند.> همسر نگوک اظهار می‌دارد: <شوهرم قبلا خوب می‌خوابید ولی پس از آن تب حتی داروی خواب‌آور هم نتوانسته او را بخواباند.>
وی در ادامه افزود: وقتی نگوک برای انجام آزمایشات پزشکی به بیمارستان شهر رفت، پزشکان گفتند او در سلامت کامل به سر می‌برد و فقط کبدش کمی ضعیف کار می‌کند. نگوک در حال حاضر در مزرعه‌ای در دامنه کوهستان زندگی می‌کند و سرگرم مزرعه‌داری و مراقبت از مرغ‌ها و خوک‌های خود است.
او شش فرزند دارد که هر یک در خانه خود زندگی می‌کنند. او اغلب شبها اضافه‌کاری می‌کند یا برای جلوگیری از ورود دزدها نگهبانی می‌دهد. او می‌گوید: دو ماه از این شب‌های بی‌خوابی را سرگرم کندن دو استخر بزرگ برای پرورش ماهی بوده است.