چند نمونه از معروف‌ترین دروغ‌های اول آوریل

پیدا شدن مقبره سقراط:

در سال ۱۹۹۵، وزارت فرهنگ یونان اعلام کرد که در طی حفاری برای احداث سیستم متروی آتن، باستانشناسان به جایی در نزدیکی پایه‌های آکروپلیس رسیده‌اند که معتقدند مقبره سقراط است. در آنجا جامی محتوی آثاری از hemlock (زهری که برای کشتن سقراط استفاده شد) و تکه‌ای چرم که قدمت آن را به ۳۹۰-۴۰۰ قبل ار میلاد مسیح تخمین زده‌اند را در قبر یافته‌اند. خبرگزاری فرانسه هم بلافاصله این خبر را پخش کرد بی‌خبر از آنکه وزارت فرهنگ یونان شوخی کرده است و مجبور ‌شد چند ساعت بعد با شرمندگی خبر را تکذیب کند.

فردا آخر دنیا:

در روز ۳۱ مارس ۱۹۴۰، موسسه فرانکلین خبری منتشر کرد مبنی بر اینکه دنیا در روز بعد به آخر خواهد رسید. این خبر توسط ایستگاه رادیویی KYW اینطور پخش ‌شد: «بزرگترین ترستان که به آخر رسیدن دنیا بوده است به وسیله‌ی ستاره شناسان موسسه فرانکلین در فیلادلفیا تایید شده است. دانشمندان پیش‌بینی کرده‌اند که دنیا فردا راس ساعت ۳ بعدازظهر آخر خواهد رسید. این یک شوخی آوریل نیست. Wagner Schlesinger مدیر Fels Planetarium شهر هم این موضوع را تایید کرده است.» واکنش عمومی بسیار فوری بود. مقامات محلی با سیلی از تماسهای دیوانه‌وار مردم روبه‌رو شدند و این وحشت تنها زمانی فروکش کرد که موسسه فرانکلین این خبر را تکذیب کرد. فرد فریبکاری که مسئول انتشار این خبر بوده است William Castellini مسئول خبری موسسه بود. او قصد داشت با نشر خبر دروغین برای کنفرانس روز اول آوریل درباره چگونه دنیا به پایان می‌رسد تبلیغ کند. بلافاصله پس از این ماجرا موسسه او را اخراج کرد.

ریشه تاریخی روز اول آوریل:

در سال ۱۹۸۳، خبرگزاری اسوشیتد پرس گزارش داد که سرانجام معمای ریشه تاریخی روز اول آوریل حل شده است. Joseph Boskinاسوشیتد پرس نوشت استاد تاریخ دانشگاه Boston کشف کرده است این جشن از زمانی آغاز شد که یکی از دلقک‌های قصر کانستنتین - امپراطور روم - ادعا کرده بود که دلقک‌های قصر بهتر از امپراطور می‌توانند حکومت را اداره کنند. در پاسخ به این ادعا، کانستنتین دستور می‌دهد که به آنها فرصتی داده شود تا این ادعا را به اثبات برسانند. بنابراین قرار بر این شد که هرساله امپراطور روزی از سال را برای حکومت دلقکها تایین کند. در سال اول حکومت به یک از دلقک‌ها به نام Kugel داده شد و او هم بلافاصله حکم کرد که در آنروز فقط حرف‌های بی‌معنی در قصر اجازه گفته شدن دارند. و از آنجا رسم روز اول آوریل شروع شد. رسانه‌های خبری در سراسر دنیا این خبر را پخش کردند در حالی که متوجه نبودند که Boskin دروغ گفته است. چند هفته بعد Boskin اعتراف کرد که حتی کلمه‌ای از این خبر صحت نداشته است. همچنین دانشگاه Boston پیام عذرخواهی برای این شوخی منتشر کرد و بسیاری از نشریات هم این خبر را تکذیب کردند.

خالکوبی‌های تبلیغاتی:

در سال ۱۹۹۴، برنامه «همه چیز در نظر گرفته شده» در رادیوی سراسری اعلام کرد که شرکت‌هایی نظیر پپسی نوجوانانی را که گوشهای خود را با نشانهای تجاری خالکوبی کنند حمایت مالی خواهد کرد. در مقابل اینکه خود را با این علائم تجاری علامتگذاری کنند ، این نوجوانان برای تمام عمر تخفیف ۱۰ درصدی از محصولات این شرکتها را دریافت خواهند کرد. گفته می‌شد که نوجوانان واکنش مشتاقانه‌ای به این معامله نشان داده بودند.

سن حقیقی بریتنی اسپیرز:

در سال ۱۹۹۹، سایت موسیقی Wall of Sound خبر داد که Spears در واقع ۱۱ سال بزرگتر از آنی است که مردم فکر می‌کنند؛ یعنی او ۲۸ ساله است نه ۱۷ ساله. این خبر با چاپ عکسی از Spears جوان با حالتی فریبکارانه بر روی جلد مجله RollingStone ادامه یافت. گزارش Wall of Sound حاوی جزئیاتی می‌شد مانند این که او در واقع با نامBelinda Sue Spearson در ۷ اوت ۱۹۷۰و در West Bton Rouge به دنیا آمده است و این که او به دبیرستان Robert E.Lee می‌رفته است. گفته می‌شد که همکلاسی‌های قدیمیش در صدد این بودند که سن حقیقی او را تایید کنند. این خبر باعث شد تا صدها نفر با شرکت ضبط کارهای او تماس گرفته و راجع به سن او جویا شوند.

ایمیل تله پاتیکی:

مجله‌ Red Herring در شماره آوریل ۱۹۹۹خود مطلبی درباره‌ی فن‌آوری انقلابی و جدیدی داشت که به کاربران اجازه می‌داد تا ایمیل خود را به صورت تله پاتیکی بنویسند و ارسال کنند. به نوشته این مجله، شرکت Tidal Wave Communications که به بوسیله فردی به نام Yuri Maldini نابغه علوم کامپیوتری در استونی اداره می‌شد به این تکنولوژی دست پیدا کرده بود. او ادعا کرده بود که به این فن‌آوری از طریق سیستم ارتباطات کدیابی که برای کمک به ارتش در جنگ خلیج ساخته بود دست یافته است.
در پایان مقاله، گزارشگر از آقای مالدینی می‌پرسد که فکر می‌کند این محصول چقدر فروش خواهد کرد و مالدینی پس از دقایقی به بیرون از پنجره خیره می‌نگرد و سپس می‌گوید: «همین الان جوابم را برایتان فرستادم.» گزارشگر در پایان مقاله می‌نویسد که وقتی به دفتر مجله برگشتیم جواب در انتظار ما بود.
این مجله بعدا اعلام کرد که تعداد زیادی نامه از خوانندگانش مبنی بر فریب خوردنشان به وسیله‌ی این مطلب دریافت کرده است.

ماراتن ۲۶ روزه:

در سال ۱۹۸۱، Daily Mail داستانی درباره‌ی دونده ژاپنی مسیرهای طولانی با نام Kimo Nakajimi منتشر کرد که به ماراتن لندن راه یافته بود، اما او به خاطر اشتباهی در ترجمه قوانین مسابقات فکر کرده بود که به جای ۲۶ مایل باید ۲۶ روز بدود. Daily Mail خبر داده بود که Nakajimi اکنون در جایی خارج از جاده‌های انگلیس هنوز در حال دویدن و مصمم به پایان مسابقه است. ظاهرا، افراد متعددی هم او را شناسایی کرده اما از متوقف کردن او ناتوان بوده‌اند. به نوشته Daily Mail اشتباه ترجمه توسط فردی به نام Timothy Bryant بوده که گفته بوداست: «من قوانین را برایش ترجمه کردم و فرستادم. اما من تنها دو سال است که زبان ژاپنی می‌خوانم و شاید اشتباه کرده باشم. به نظر می‌آید که او این ماراتن را مانند یکی از مسابقه‌های طولانی خودشان فرض کرده باشد.»